بحر خفته
خیز ای نهفته در سکوت خاک
چندی از شکست ساقه ات گذشت
عشق اگر چه با دلم انیس بود
با تو رفت از این دیار و برنگشت
خیز کز سکوت دیر پای تو
خیمه بسته ام به سینه آه را
کرده ام به رشته های انتظار
خوشه های چیده نگاه را
باز پولک خزان دمیده است
خیمه بسته ام به سینه آه را
کرده ام به رشته های انتظار
خوشه های چیده نگاه را
باز پولک خزان دمیده است
بر جداره زمخت شاخه ها
دست می کشد دوباره باد سرد
روی بازوان لخت شاخه ها
ابر مثل سالهای پیش از این
بازهم زگرد ره رسیده است
روی گونه های داغ آسمان
دستمال اطلسی کشیده است
خیز ای بهار خفته غزل
بی تو یأس می شود امیدها
دست می کشد دوباره باد سرد
روی کاکل بلند بیدها
بی تو در حصار سست هر غزل
بخت واژه های ناب خفته است
زهر خندی از چکامه فریب
پشت هر تغزلی نهفته است
خیز تا به اقتدای چشم تو
سوی قبله نگاه رو کنیم
باغ را، بهارر ا، نسیم را
روی گونه تو جستجو کنیم
کلمات کلیدی:
